* سرچشمه ی فساد از منظر امیرالمومنین امام علی علیه السلام :

* فساد توده ی مردم، ناشی از فساد خواصّ است.
* خواصّ، به پنج گروه تقسیم می‌شوند:

* عالمان که راهنمایانِ به سوی خدایند
* پارسایان که راه رسیدن به خدایند،
* بازرگانان که اُمنای خدایند،
* رزمندگان که یاوران دین خدایند
* و حاکمان که سرپرستان خلق خدایند.

پس، اگر عالم، طماع و مال اندوز باشد، دیگر از چه کسی باید راهنمایی خواست
و اگر پارسا، به دنیا و آنچه مردم دارند راغب باشد، دیگر به چه کس اقتدا شود
و اگر بازرگان، خیانت‌پیشه باشد و زکات ندهد، به چه کسی می‌توان اطمینان و اعتماد کرد
و اگر رزمنده، خودنما باشد و چشم به کسب مال و ثروت داشته باشد، دیگر به وسیله چه کسی از مسلمانان دفاع شود
و اگر حاکم، ستمگر باشد و در احکام و فرامین خود، ستم و بی عدالتی روا دارد، دیگر به وسیله چه کسی دادِ ستمدیده از ستمگر گرفته شود؟

* سوگند به خدا، که مَردم را نابود نکرد مگر:

[ ] عالمان طمعکار
[ ] پارسایان دنیا خواه
[ ] بازرگانان خیانت پیشه
[ ] رزمندگان ریاکار
[ ] حاکمان ستمگر.
📙 میزان الحکمه ، ج ۹ ، ص ۱۲۸
———————————————————-
« امام علی ع» به فرزندانش فرمود: چهار چیز از من یاد گیرید (در خوبی ها)، و چهار چیز به خاطر بسپارید (هشدارها)، که تا به آنها عمل می کنید زیان نبینید :
١ . خوبی ها : الف . همانا ارزشمند ترین بی نیازی عقل است، ب . بزرگ ترین فقر بی خردی است، پ . ترسناک ترین تنهایی خود پسندی است،
ت . گرامی ترین ارزش خانوادگی، اخلاق نیکوست.

۲ .  هشدارها : الف .  پسرانم ! از دوستی با احمق بپرهیزید، چرا که میخواهد به تو نفعی رساند اما دچار زیانت می کند. ب .  از دوستی با بخیل بپرهیز، زیرا آنچه را که سخت به آن نیاز داری از تو دریغ می دارد. پ .  از دوستی با بدکار بپرهیزید ، که با اندک بهایی تو را می فروشد. ت .  از دوستی با دروغگو بپرهیزید ، که او به سراب ماند، دور را به تو نزدیک، و نزدیک را دور می نمایاند.