پایگاه خبری  اویاناق  oyanahg.ir – مرند 

به گزارش پایگاه خبری جوان فردا به نقل از جماران از روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، آیت الله سید عباس قائم مقامی در ویژه برنامه ماه محرم در خانه اندیشمندان علوم انسانی گفت: اگر بخواهیم بررگترین چالش در دوران دین و دینداری را در یک تک گذاره بیان کنیم مسئله تقابل و رویارویی جزمیت و نسبیت است. تلقی این است که دین و دین داری مبتنی بر جزمیت است. ما در دوره جدید با یک روند و فرآیند نسبیت گرایی مواجه هستیم. این چالش میان دین و دوران جدید و در دوران مدرن به صورت فزاینده ای تعمیق بخشیده شده است. آیا این چالش حقیقی است و آیا ذات ایمان دینی با جزمیت آمیخته است و اگر چنین باشد باید برای رویارویی، تقابل و عقب نشینی رفته رفته باید آن را پذیرفت.

وی افزود: دیوید هیوم می گوید شرک بر توحید مقدم است. در ذات چرک چندگانگی و تکثر است اما توحید بدنبال یگانگی است و یگانگی بدنبال یکسان سازی است. چندگانگی در ذات طبیعت و هستی امر غیرقابل انکار است اگر ایمان را به معنای همسان و هم معنای جزمیت بدانید و جزمیت را غیرقابل باور دینی بدانید من با دیوید هیوم هم فکر هستم.

این روحانی در ادامه افزود: امر درونی، شخصی و غیرقابل دسترس است. امر درونی در ذات خود دگرستیز است. ایمان به خودی خود امری درونی است.

وی در ادامه با اشاره به اهمیت ایمان بیان کرد: شما نمی توانید یک مکانیزم تعریف شده برای تکرار ایمان در فرد دیگری ارائه بدهید حتی الهیات مسیح هم به این چیزها ملتزم است. می گویند ایمان یک اتفاق و فیض و روزی الهی و از جانب خداوند است. شما نمی توانید برای ایمان نسخه بنویسید تا قانون مند و قاعده مند شود.

آیت الله قائم مقامی افزود: فرقه هم مبتنی بر امر ایمانی و درونی و فاقد منطق بیرونی است و قابلیت انتقال ندارد. با همه این اوصاف و اظهارات دیوید هیوم، ما ناگزیریم مقابل امر ایمانی همدلی ایجاد کنیم مگر اینکه انکار کور داشته باشیم.

وی افزود: در دوره مسیح باهم در دوران مدرن به تفاهم رسیدند و گفتند مسیحیت فرقه مذهبی است با همه ویژگی های یک فرقه و از دل آن چیزهای زیادی بیرون آمد.

این روحانی افزود: امر درونی قابلیت اقناع پذیری ندارد و اینکه بگوییم من می خواهم شما را به تسلیم وادار کنم، از درون ماهیت ستیزه جویی ایجاد می کند. اگر این مهم با قدرت معطوف شود از امور وحشتناک در می آید.

وی تاکید کرد: در همه ارجاعاتی که به امر ایمانی می شود همیشه دیگران هستند که دچار اشتباه می شوند اما فرد مومن و صاحب امر ایمانی دچار اشتباه نمی شود زیرا از خودش خبر دارد.